Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

5 + 1 Internet Φαινόμενα που συνεισέφεραν στο World Wide Waste

ΠΡΟΣΟΧΗ: Μην αρχίσετε να διαβάζετε το ακόλουθο άρθρο εάν είστε γενικά ευαίσθητοι, δεν σας αρέσει η βαριά γλώσσα και οι σεξουαλικές αναφορές, δεν σας αρέσουν τα «παράξενα θέματα», ή αν γενικά έχετε την τάση να προσβάλλεστε εύκολα από διαφορετικό από τα συνηθισμένα πρότυπα χιούμορ. Δεν θέλω να προσβάλω κανένα και ήδη λογοκρίνω αρκετά τον εαυτό μου. Έχετε προειδοποιηθεί.


Καταρχήν, τι ορίζει η έννοια «
Internet Φαινόμενο» ( ή αλλιώς, «Internet meme»); Ή μάλλον, ας λείπουν οι εγκυκλοπαιδικοί ορισμοί, και ας πάρουμε ένα υποθετικό παράδειγμα:

Σκεφτείτε ένα Σάββατο βράδυ, βγαίνετε έξω με την παρέα σας και ένας φίλος σας, σε μια πολύ αστεία (και άβολη για εκείνον) φάση, όντας τύφλα στο μεθύσι, τρέχει πάνω στο μπαρ, χωρίς ρούχα, και φωνάζοντας «είμαι μία βοσκοπούλα», γλιστρά και προσγειώνεται με τα μούτρα στο ψυγείο με τις μπύρες!

«Τυχαία» εσείς, κινηματογραφείτε την όλη φάση στο κινητό σας. Αφού αργότερα πάτε σπίτι σας και μετά αφού έχετε ξεράσει από τα γέλια βλέποντας το ανεκτίμητο («priceless») κλιπάκι για χιλιαστή φορά, αποφασίζετε να κατεβάσετε το βίντεο στον υπολογιστή σας, και να το στείλετε μέσω email σε καμιά δεκαριά κολλητούς σας για να πολλαπλασιάσετε το γέλιο σας.

Την ίδια «φαεινή» ιδέα όμως, έχουν και οι άλλοι δέκα φίλοι σας, όπου με τη σειρά τους στέλνουν το βίντεο σε άλλους δέκα ο καθένας, και συνεχίζει αυτή η ιστορία, μέχρι που ο φίλος σας καταλήγει να γίνει σε 48 ώρες, ρεζίλι ανά τον απανταχού Ελληνόφωνο πληθυσμό, και το σλόγκαν του «είμαι μία βοσκοπούλα» καταλήγει σε ring tones, t-shirts, και η φωτογραφία του wallpaper σε κινητά τηλέφωνα.

Χειρότερα, βρίσκεται και ένας που δεν έχει τι να κάνει, και φτιάχνει μία μικρή ιστοσελίδα με το βίντεο, το στέλνει και σε κανένα website community όπως το B3ta ή το Slashdot, και ιδού: τότε ξέρετε ότι είσαστε η αιτία να δημιουργηθεί ένα Internet φαινόμενο, και όλοι γελούν με τα χάλια του φίλου σας, και εσείς παρακαλάτε να μην σας ανακαλύψει ποτέ.

Παρατραβηγμένο νομίζετε; Τότε ας μου εξηγήσει κάποιος τι γυρεύει για τρίτη φορά στο inbox του email μου εκείνο το βίντεο που έλαβε χώρα σε φυλάκιο της Εθνικής συμΦοράς στην Άχνα, με τις ιδιαίτερες στιγμές μιας εν λόγω κυρίας με άλλους δέκα φαντάρους;

Λοιπόν, αφού με το παράδειγμά μου πήρατε μια ιδέα για το τι εστί «Internet Φαινόμενο», σε αυτό το τεύχος σας παρουσιάζουμε (5 + 1 =) 6 από αυτά, όπου (με την αχρηστία τους) άφησαν εποχή στον Ιστό του Παραλόγου του Internet, συν ένα Κυπριακό πολύ σπέσιαλ!

Από απλές φωτογραφίες, μέχρι εξωφρενικές προσωπικότητες, μέχρι «θρυλικά» βίντεο (βλέπε «Άχνα») και ιδιαίτερες ιστοσελίδες, όλα αυτά είναι μερικές από τις αφορμές για τη δημιουργία ενός Internet Φαινόμενου.

Τα φαινόμενα που αναφέρουμε σε αυτό το τεύχος, ίσως να μην είναι ούτε τα πιο «τρανταχτά», «αστεία» και αντιπροσωπευτικά (αντιλαμβάνεστε ότι δεν θέλουμε να μας κατεβεί κανένας εισαγγελέας), αλλά δεν πειράζει: η νοητική σας υπόσταση πάλι θα υποφέρει, όπως έγινε ήδη και σε εκατομμύρια άλλους.


Call On Me

Όσες (και όσοι) από σας συμμετέχετε σε τάξεις aerobics, τότε ήδη θα έχετε πέσει κάτω και ψάλλετε τον απόλυτο ύμνο του γυμναστηρίου «Call On Me»!

Το συγκεκριμένο άσμα είναι πολύ δημοφιλές και στα clubs. Υπεύθυνος για το «Call on Me» (5 βδομάδες στα UK Top Charts) είναι ο κύριος DJ Eric Prydz, που βασίστηκε στο hit του Steve Winwood, «Valerie», του 1982.

Το βίντεο κλιπ του «Call on Me» (όπου και αυτό ήταν και η αφορμή του Internet φαινομένου) είχε σαν «πλοκή» μία τάξη aerobics με καλλίγραμμες κυρίες και μόνο ένα (τυχερό) άντρα, που επιδίδονταν σε ένα ιδιαίτερα αισθησιακό είδους αεροβικής «γυμναστικής», που ούτε λίγο πιο πολύ, προσομοίαζε με μία σύνθετη σεξουαλική πράξη.

Τόσος ήταν ο πανικός που προκάλεσε λοιπόν το εν λόγο βίντεο κλιπ, ώστε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, πάρα πολλοί ήταν αυτοί που το κατέβασαν / αγόρασαν μέσω διαφόρων online υπηρεσιών. Διάφορες συντηρητικές οργανώσεις έδωσαν μάχη για την απαγόρευσή του από τη τηλεόραση, με μοναδικό αποτέλεσμα όμως να συμβάλουν στην περαιτέρω διάδοση της φήμης του!

Αργότερα όμως τα πράγματα πήραν μια διαφορετική τροπή: Εκατοντάδες ομάδες «χορευτών» άρχισαν να παράγουν τα δικά τους «βίντεο κλιπ», σατιρίζοντας το, και αντιγράφοντας τη χορογραφία. Μέσα στη γκάμα των «πρωταγωνιστών» βρίσκει κανείς παχουλούς αγύμναστους κυρίους στο σαλόνι τους, φοιτητές που δεν έχουν τι να κάνουν, στρατιώτες που κάνουν την πλάκα τους, έφηβες κοπελίτσες που… απελευθερώνονται… τα αποτελέσματα: Ξε-κα-ρδι-στι-κά!

Για να δουν και τα δικά σας (πεινασμένα) μάτια μερικά από αυτά τα πάμπολλα κλιπ που κυκλοφορούν στο Internet, δεν έχετε παρά να πάτε στο http://video.google.com ή στο www.youtube.com και να κάνετε search για «Call on Me».

(σημείωση για τους κυρίους αναγνώστες μας: Υπάρχουν δύο εκδώσεις του –αυθεντικού- βίντεο κλιπ: η Daylight και η Late Night).


Seanbaby

Ο Sean Reiley (άλλος: «Seanbaby») είναι υπεύθυνος για περισσότερα από ένα Internet Φαινόμενα. Γνωστός για το καυστικό, κυνικό και όχι-τόσο-αγνό χιούμορ του, συνέβαλε στη δημιουργία διαφόρων αξιοσημείωτων ιστοσελίδων, όπου με τη σειρά τους εξελίχθηκαν σε Internet Φαινόμενα από μόνες τους.

Μερικές ιστοσελίδες να ελέγξετε (κατά προτίμηση εκτός χώρου εργασίας και κολεγίου): http://www.fatchicksinpartyhats.com/ (ατέλειωτο σατανικό γέλιο), http://www.portalofevil.com/ (πύλη ανίερης πληροφόρησης και διασκέδασης), http://www.seanbaby.com/ (ωμά πράγματα)…

Θέλετε και άλλα; Στις ιστοσελίδες του Seanbaby που σας δώσαμε θα βρείτε links πολλών άλλων ιστοσελίδων παρόμοιου περιεχομένου.


Albinoblacksheep.com


Η παροιμία λέει: Δώστε σε κάποιον φαγητό, και θα χορτάσει για μια μέρα. Δώστε του όμως τη διεύθυνση http://www.albinoblacksheep.com και πιστέψτε με, θα σας αφήσει ήσυχους για τουλάχιστον ένα μήνα!

Πρόκειται για ακόμα ένα portal, όπου από το 1999, φιλοξενεί αστεία (;) videos, animations, εικόνες κλπ, τα οποία συνεισφέρουν χρήστες.

Απλά μνημειώδη.

Για το τι είδους συνεισφορές εννοούμε, δείτε αυτό το αντιπροσωπευτικό δείγμα: http://www.albinoblacksheep.com/flash/demented.php , και όσο αντέξετε!


<Κάποιος Διάσημος> Ate My Balls!

Εμ… η όλη «Ate My Balls» μανία (ή απλά «ΑΜΒ»), άρχισε το 1996, όταν ένας φοιτητής εν ονόματι Nehal Patel, είχε την «έμπνευση» να πάρει μερικές ζωγραφιές από ένα κόμιξ με τον Mr. T (βλέπε «The A Team»), και αλλάζοντας τις λεζάντες, να φτιάξει ένα σενάριο που να ισχυρίζεται ότι «Ο Mr. T Έφαγε Τις… Μπάλες Μου»! ( http://www.geocities.com/nkpatel/mrt/ ).

Λοιπόν, ότι και να κάπνιζε ο φίλτατος Nehal την ώρα που σκέφτηκε αυτό το πράγμα, πρέπει να κάπνιζαν το ίδιο χαρμάνι κι άλλοι πάααρα πολλοί. Ειδάλλως δεν εξηγείται τα εκατοντάδες άλλα παρόμοια sites που δημιουργήθηκαν, αφιερωμένα στο γεγονός ότι κάποιος (ή κάτι) διάσημος τους «έφαγε τις μπάλες»!

Μερικοί τίτλοι και πρωταγωνιστές: Mr. Bean ate my balls, King Kong ate my balls, Homer Simpson ate my balls, McDonalds ate my Mcballs, Braveheart ate my balls, Dave Hasselhoff ate my balls, Monica Lewinsky ate my balls, Metallica ate my balls… η λίστα συνεχίζεται.

Πού μπορείτε να τα βρείτε; Δοκιμάστε αυτές τις συλλογές: http://members.tripod.com/~krazy_keith/Ballz.html και http://dir.yahoo.com/entertainment/humor/tasteless/ate_my_balls/ .


Mahir Çağrı

Ο Mahir Çağrı, κάτοικος Σμύρνης, αποτελεί κλασσικό παράδειγμα της περίπτωσης που αρκούν μόνο μερικές συνεχόμενες προωθήσεις (forward) κάποιου email, για να γίνει κάτι γνωστό ανά το παγκόσμιο σε μία νύχτα.

Ο Mahir λοιπόν, θέλοντας να έχει και αυτός τη δική του παρουσία στο Διαδίκτυο, έφτιαξε την προσωπική του ιστοσελίδα ( http://www.ikissyou.org/famous_site/famous_site.html ), όπου με τα λίγα Αγγλικά του δήλωνε τα θρυλικά: "I KISS YOU!!!!!!", "Who is want to come Turkey I can invitate...", "She can stay my home..." και "I Like sex". Συμπεριλαμβάνονταν φυσικά και οι ανάλογες φωτογραφίες με αυτόν, με τις συνοδευτικές λεζάντες που επεξηγούσαν με επίσης χάλια Αγγλικά (δεν συζητώ το ύφος) τα χόμπι του, τις χώρες που ταξίδεψε κλπ. Στο τέλος, δίνοντας τον αριθμό του κινητό του, προσκαλούσε όλες τις ωραίες κοπέλες να έρθουν να τις φιλοξενήσει στο σπίτι του!

Κάποιος όμως που βρήκε στο δρόμο του αυτό το «διαμάντι», θέλοντας να μοιραστεί το γέλιο με τους φίλους του, έστειλε τη διεύθυνση παρακάτω (σας θυμίζει κάτι αυτό το σενάριο;).

Το τι ακολούθησε μετά δεν υπάρχει λόγος να το αναφέρουμε. Κοντολογίς λοιπόν ο Mahir Çağrı από άσημος δάσκαλος / δημοσιογράφος στη Σμύρνη, έγινε γνωστός ανά το παγκόσμιο. Επωφελούμενος όμως στο μέγιστο την απρόσμενη δημοσιότητα (βασικά όλος ο κόσμος γελούσε εις βάρος του), κατάφερε να κάνει τη τύχη του και να γίνει διάσημος.

Περιττών να πούμε τα πολλά άλλα sites που δημιουργήθησαν μιμούμενα το στυλ και το καλούπι της ιστοσελίδας του! Πχ: Osama bin Laden, Mr. T, Star Trek, Άγιος Βασίλης κλπ. Δείτε τα και γελάστε άπλετα λοιπόν: http://dir.yahoo.com/Entertainment/Humor/Computers_and_Internet/Internet/Web_Site_Parodies/Mahir/ .


και το αποτελείωμα:

http://slashdot.org/

Οι υπεύθυνοι των πλείστων Internet Φαινομένων συχνάζουν σε αυτόν το χώρο. Βασικά, ο ίδιος ο χώρος είναι ένα Internet Φαινόμενο από μόνος του, και επίσης αποτελεί εκκολαπτήριο τέτοιων καταστάσεων.

Χωρίς το /. (Slash - Dot .), το Internet δεν θα ήταν όπως το ξέρουμε σήμερα.

Εάν ενδιαφέρεστε για τα πάντα, τότε αυτό το site είναι για σας: «News for Nerds. Stuff that matters».


και επί του πιεστηρίου, το καλύτερο για το τέλος: ένα Κυπριακό Internet Φαινόμενο!


Thegaroi.com (!)

Έχετε φανταστεί πως θα ήταν τα Star Wars, εάν κάποιοι έπαιρναν μερικά clip από τις ταινίες και τους έβαζαν Κυπριακούς χιουμοριστικούς διάλογους; Τώρα θα αναρωτιέστε «μα έσιει έτσι γάααρους που ήταν να κάτσουν να κάμουν έτσι μεγάλη μαλακία;».

Φανταστείτε τις ακόλουθες σκηνές:

­ Ο πατήρ Darth Vader (άλλος «κύριος Μαυροκέφαλος») είναι πολύ θυμωμένος με τον γιο του το Λούκη (Luke Skywalker), επειδή «έπαιξεν την αντένα της τηλεόρασης», λόγο του ότι «ήθελεν να βρει ένα πεζούνι που έκατσεν πάνω», με αποτέλεσμα «να χάσουν το πορνό που το LTV».

­ Ο Λούκης (άλλος «κύριος Johnny Walker») πάει να «αγοράσει δέκα Ρουμάνες» από τον κύριο Jabba («κύριος Μούχτης») για το πάρτι του παπά του το Σάββατο.

­ Ο Chui παίζει μούτσιο, και οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το πιστέψουν.

Σοκαριστήκατε; Τότε δεν θα έπρεπε να διαβάζετε τώρα αυτή τη γραμμή επειδή η προειδοποίηση στην αρχή ήταν σαφής.

Λοιπόν, ξεχάστε το γλυκανάλατο χιούμορ των στερεότυπων ελαφριών «sitcom» κωμωδιών που έχετε συνηθίσει στην τηλεόραση της «Νέο-Κυπριακής» κουλτούρας.

Μέσω των προσαρμοσμένων / ντουμπλαρισμένων σε Κυπριακούς διάλογους κλιπ των Star Wars, οι thegaroi.com αποδίδουν το πραγματικό Κυπριακό χιούμορ που κάνει ο μέσος Κύπριος καθημερινά για να ξεδώσει. Αστεία για γυναίκες (ή άντρες αναλόγως), κουβέντες πλούσιες σε βρισιές, παλικαροσύνες / ψωροπερηφάνιες, για καμπαρέ, για τις βρομιές της Κυπριακής πραγματικότητας, εμπαιγμό πάσης μορφής εξουσίας (μάστρους, υπουργούς, προέδρους). Αυτό είμαστε.

Κατά τα άλλα αν δε συμφωνείτε, δεν πειράζει, άποψη της στήλης και άποψη δική σας. Δέστε το απλά σαν χιούμορ και απολαύστε το πρώτο και καλύτερο Internet Φαινόμενο Made in Cyprus! Τα παλικάρια (Αλέξης Ανδρέου και Αλέξανδρος Φεραίος) κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους και αυτό που κάνουν να τύχει αναγνώρισης. Η δημοτικότητα της ιστοσελίδας τους είναι ψηλή, μερικές αναφορές στον Τύπο καθώς και αρκετές αναφορές στο διαδίκτυο. Προσωπικά και όσους ξέρω που είδαμε τα κλιπάκια (ειδικά το πιο πρόσφατο), κλαίγαμε από τα γέλια και τα βλέπαμε ξανά και ξανά για μέρες! Και σε κάποια φάση, όταν κάποιος τα δει πολλές φορές, ορισμένες από τις ατάκες υιοθετούνται.

Τραβάτε λοιπόν στη διεύθυνση thegaroi.com και διαπιστώστε από μόνοι σας ότι το ΚΨΜ της Σκοτεινής Πλευράς καλά κρατεί (όταν δεν είναι με άδεια ο σουβλιτζιής), το μενού είναι ενισχυμένο και ο κύριος Vader απαιτητικότατος («2 σίκλες τραχανά τζιαι μια φάουσα κούπες» μεταξύ άλλων). Α, και δε συγχωρεί λάθη.


Ορέστης Τριγγίδης.

orestis@tringides.com , www.amalgamacy.info

( Αρχική Έκδοση: Περιοδικό StudentStyle / StudentClick www.student-style.net )

Τα μαγκόπαιδα της Λαϊκής Τράπεζας το έβαλαν στο site τους (χωρίς να κόψουν τίποτα): http://www.whatsup.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=2481&tt=graphic&lang=l1


Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Ιστορίες για αγρίους, από ένα κουρασμένο Τμήμα Υποστήριξης

Σε αυτό το τεύχος, θα κάνουμε κάτι διαφορετικό: Αντικαθιστούμε την έννοια της «αυτοτελής ιστορίας» με την έννοια της «περιπέτειας», δηλαδή, γύρω από ένα κεντρικό θέμα, αναφέρουμε 2-3 σχετικές (και πάντα κωμικοτραγικές) ιστορίες που έλαβαν χώρα.

Οι ιστορίες αυτού του μήνα προέρχονται από τα στόματα ενός System Administrator μίας τράπεζας στην Κύπρο και από μένα, όταν για ένα φεγγάρι δούλεψα σε μια μεγάλη εταιρεία στην Ελλάδα. Ονόματα οργανισμών και.. αυτοχείρων παραλείπονται για ευνόητους λόγους (δες editorial του παρόντος SC).

Οι περιπέτειες αυτού του τεύχους, αναφέρονται στις δυσκολίες επικοινωνίας μεταξύ κάποιων ανθρώπων και του υπολογιστή – συγκεκριμένα στη χρήση του ποντικιού (το γνωστό σε όλους μας σαν «mouse»). Τώρα πολύ εύλογα θα διερωτάστε «Τι είναι τόσο μεγάλη φιλοσοφία να δουλέψεις ένα mouse»; Διαβάστε λοιπόν την περιπέτεια που ακολουθεί (μαζί με τις αναπαραστατικές φωτογραφίες που τη συνοδεύουν) και θα καταλάβετε.

Κύκλος Περιπετειών: «Το mouse μου!»

«

Ήρθε ο καιρός στην τράπεζα που δουλεύω να μπει ένα νέο σύστημα, όπου μεταξύ άλλων, προνοούσε ότι όλοι οι υπάλληλοι θα έπρεπε να έχουν και να χρησιμοποιούν υπολογιστή στο γραφείο.

Μέσα λοιπόν στη φάση της εγκατάστασης του νέου συστήματος, το σχέδιο ήταν ότι όλοι οι υπάλληλοι έπρεπε να περάσουν από εκπαίδευση («training»), ούτως ώστε από την πρώτη μέρα λειτουργίας του συστήματος όλοι να είναι εις θέση να δουλέψουν χωρίς διακοπή από την κανονική ροή των εργασιών.

Το δύσκολο της υπόθεσης ήταν ότι μέσα στο προσωπικό που έπρεπε να εκπαιδευτεί, συμπεριλαμβάνονταν και άτομα που δεν είχαν αγγίξει (σχεδόν) καθόλου υπολογιστή στη ζωή τους, ή χρησιμοποιούσαν τα ίδια παλιά συστήματα τα τελευταία 25 χρόνια. Μεταξύ αυτών και διευθυντές τμημάτων.

Το χρέος της εκπαίδευσης το ανέλαβα εγώ. Έτσι, βρέθηκα στη δύσκολη θέση που όχι μόνο έπρεπε να διδάξω το νέο σύστημα, αλλά επίσης αναγκαστικά να δείξω πολύ βασικά πράγματα σχετικά με υπολογιστές (όπως «το computer ανάβει με αυτό το κουμπί» και «το διπλό κλικ είναι δύο γρήγορα πατήματα… πιο γρήγορα... ξεπατάτε πρώτα το κουμπί» και ούτω καθεξής).

Από αυτή τη διαδικασία, αναφέρω τρία… αξιομνημόνευτα περιστατικά.

Πρώτο Περιστατικό: «Εε φίλε, εχάλασαν τα κουμπιά του mouse μου»

Μια μέρα λοιπόν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, με φωνάζει ένας από τους εκπαιδευόμενους (διευθυντής τμήματος) και μου λέει «Έλα δω, και χάλασε το mouse, δεν πατιούνται τα κουμπιά». Παραξενεύτηκα από αυτό το πρόβλημα (μιας και τα ποντίκια ήταν καινούργια) και πλησίασα κοντά του.

«Νάτο! Πατώ τα κουμπιά και δεν κάνει τίποτα!»

Επειδή μια εικόνα λέει χίλιες λέξεις, το θέαμα που αντίκρισα, αναπαριστάται περίπου ως εξής:


Ναι, ο φίλτατος κρατούσε το mouse ανάποδα (!) και με μανία προσπαθούσε να πιέσει τα (ανύπαρκτα) κουμπιά (επειδή προσωπικά δεν ξέρω κανένα κατασκευαστή που να φτιάχνει mouse με επιπρόσθετα κουμπιά στο πίσω μέρος)!

Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα γέλια μου (και να καλύψω τη χαώδης σύγχυση που θα προκαλούταν από τα γέλια των υπόλοιπων εκπαιδευομένων μόλις αντιλαμβάνονταν την γκάφα), πήρα το mouse από το χέρι του, το γύρισα γρήγορα ανάποδα, και του το έβαλα πίσω στο χέρι του. Ευθύς αμέσως, δείχνοντας πλέων στην οθόνη του, του είπα «Να πας εδώ, και να πατήσεις και να γράψεις μπλα μπλα…». Αυτός βέβαια, κατάλαβε αμέσως τη γκάφα του, κοκκίνισε, αλλά κανείς από τους διό μας δεν είπε τίποτα, έτσι ώστε να καλύψουμε το ρεζιλίκι.

Εννοείται ότι πιο μετά, όταν τέλειωσε η μέρα, τα λέγαμε με τους φίλους συναδέρφους και ξερανόμασταν στα γέλια!

Δεύτερο Περιστατικό: «Έλειψεν το τραπέζι (!)»

Στην Κύπρο υπάρχει η νοοτροπία του «ένας μπορεί να ξεζουμιστεί και να βγάλει τη δουλειά άλλων δέκα» και του «πρέπει να ξέρεις να τα κάνεις ούλλα, αμέσως και την προηγούμενη μέρα πριν σου το ζητήσουμε».

Έτσι και εγώ, σε συνδυασμό με τη φύση της δουλειάς μου, τα «καθήκοντά» μου (που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με το συμβόλαιο εργασίας μου) συμπεριλαμβάνουν από το να θέτω πολιτικές σχετικά με την ασφάλεια των δικτύων όλης της εταιρείας, μέχρι να πατήσω το κουμπί «ΟΝ» της οθόνης του πανικοβλημένου υπάλληλου στον άλλο υποκατάστημα που νομίζει ότι «το computer του εδιαλύθηκεν».

Και ειδικά όταν αυτός ο «πανικόβλητος υπάλληλος» τυχαίνει να είναι και διευθυντής τμήματος, τρέχεις για να μη χαλάσουν οι «καλές σχέσεις» και για να μη σε φαν οι κακές γλώσσες.

Οπόταν μια μέρα παίρνω ένα τηλεφώνημα, και ο συνομιλητής μου λέει:

-«Ε φίλε», (με αυτόν τον «ε-φιλε-τισμό» παν όλα μπροστά σε αυτό τον τόπο), «έλειψεν το τραπέζι, και δεν μπορώ να πάω πιο δεξιά με το mouse, τι να κάνω;»

-Τι εννοείς «έλειψεν το τραπέζι»; Τι σχέση έχει αυτό με το mouse!;

Τέλος πάντων, μην μπορώντας να αντιληφθώ το πρόβλημα (και αφού κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να τη γλιτώσω με απλές οδηγίες από το τηλέφωνο), πήγα να δω από κοντά την κατάσταση.

Μόλις αντίκρισα αυτό το θέαμα…


… και να μου λέει ο άλλος «Έτω ρε φίλε, θέλω να πάω πιο δεξιά στην οθόνη και εν μπορώ επειδή έλειψε το τραπέζι, τι να κάμω;»… έμεινα απλά άφωνος. Ήμουν τουλάχοτσον «not amused».

Μπορεί εσάς να σας φαίνεται αστείο τώρα, αλλά για μένα εκείνη η στιγμή ήταν το υπόγειο της καριέρας μου και των χρόνων των σπουδών μου.

(Όμως μετά πάλι ξεραθήκαμε στα γέλια με τους συναδέλφους!!)

Τρίτο περιστατικό: «Πρακτικές» λύσεις!

Ήταν ακόμη μια φορά που ανάλαβα το καθήκον του εκπαιδευτή. Το σενάριο πάντα παρόμοιο: Νέα συστήματα, υπολογιστές σε νέα κλιμάκια, κάποιος πρέπει να εκπαιδεύσει το προσωπικό.

Σε μία τυπική ομάδα εκπαιδευομένων, βρίσκει κανείς διάφορους τύπους. Παράδειγμα: τον αδιάφορο υπάλληλο που σε ένα χρόνο βγαίνει σύνταξη – άρα γιατί να αγχωθεί να μάθει κάτι που δεν θα το χρησιμοποιήσει; Το διευθυντή τμήματος που δεν τον νοιάζει, επειδή ξέρει ότι η γραμματέας του θα του τα κάνει όλα εκείνη. Τον καμάκια, τον ξερόλα, τον τύπο που στέλνει μηνύματα στο κινητό της γκόμενας στις μπροστινές θέσεις… και άλλους.

Αναμενόμενο βέβαια στην ομάδα να βρίσκονται άτομα με πολύ περιορισμένες γνώσεις χειρισμού Η/Υ, που είτε μπορεί να είναι αδιάφοροι, είτε αντίθετα να δείχνουν ειλικρινή ζήλο και ενδιαφέρον για να μάθουν πέντε πράγματα.

Έτσι απρόοπτα λοιπόν, καθώς κάναμε διάφορες ασκήσεις με τα νέα προγράμματα, απρόσμενα πέφτουν τα μάτια μου σε αυτό το θέαμα:

Και ναι! Ακόμη μία πρακτική λύση στο πρόβλημα του «έλειψεν το τραπέζι»!!!!

Η διαφορά αυτή τη φορά, είναι ότι άρχισα να γελώ και να χτυπιέμαι εκείνη τη στιγμή (λόγω του ότι δεν ήμουν προετοιμασμένος) και άλλοι να γελούν μαζί επίσης (όσοι βέβαια δεν ήταν απασχολημένοι με τα «δικά τους» και αντιλήφθησαν το τι έγινε).

Η πλάκα ήταν, ότι η συγκεκριμένη κυρία δεν κατάλαβε γιατί γελούσαμε, μέχρι που της υπόδειξα ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς βιβλία, χαρτοφύλακες και ντοσιέδες όταν δεν υπάρχει «άλλο τραπέζι» για να πάει πιο κάτω το mouse, αλλά αρκεί απλά να το σηκώσεις λίγο και να το βάλεις πιο πάνω.

Βέβαια την ενθάρρυνα που δοκίμασε να βρει λύση και για το ενδιαφέρον της για να μάθει κάτι νέο (σε αντίθεση με άλλους που ήταν παρών και δεν τους καίγονταν καρφί).

»

Ορέστης Τριγγίδης

orestis@tringides.com , www.amalgamacy.info

( Αρχική Έκδοση: Περιοδικό StudentStyle / StudentClick www.student-style.net )

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

5 + 1 Ιστοσελίδες που θα σας κάνουν να χάσετε την αθωότητα σας

Κατ’ αρχήν, μην πάει ο νους σας εκεί που νομίζετε, επειδή απλά δεν είναι αυτό που νομίζετε. Αυτή τη στιγμή, ο υποφαινόμενος βρίσκεται κάπου στα βουνά της Βουλγαρίας, Νιόμβρης μήνας, νύχτα, έξω κρύο, και απορεί τι στο καλό θα κάνει για να σκοτώσει την ώρα του στο ξενοδοχείο. Ε, και λοιπόν αποφασίζει να μοιραστεί μαζί σας μερικές από τις πιο ΑΠΑΙΣΙΕΣ ιστοσελίδες που υπάρχουν στο Διαδύκτιο τώρα. Σελίδες που «θα λατρέψετε να τις μισήσετε», σελίδες που ίσως σας αφήσουν παγερά αδιάφορους, ίσως σας κάνουν να γελάσετε, ίσως... δεν ξέρω, η αντίδρασή σας μπορεί να αντικατοπτρίσει κάτι από τον εσωτερικό σας εαυτό... Και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, σας προσφέρω αυτή τη χαρά, τώρα:


http://www.happytreefriends.com/

Αυτό το site, έχει μικρές ιστοριούλες με μικρά και συμπαθέστατα (cute!!!) στην όψη ζωάκια του δάσους: ο σκαντζοχοιρούλης, ο συμπαθέστατος τάρανδος, αρκουδάκια και άλλα τέτοια. Και όμως, κάτι πάει τρομερά ΛΑΘΟΣ με όλη αυτή την ιστορία. Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν, ίσως πρέπει να δείτε από μόνοι σας ένα επεισόδιο και να κρίνετε. Κι όμως, παρόλα αυτά, παραμένει ένα πολύ δημοφιλές site, είναι κάτω από την Atom Films, και προβάλλεται από το Λατινοαμερικάνικο MTV μεταξύ άλλων. Χάλασε ο κόσμος...

www.rathergood.com

Αν καταφέρετε να δείτε συνεχόμενα περισσότερα από πέντε από τα animations αυτής της σελίδας, τότε είστε σε κάτι καλύτεροι από μένα. Τι είναι το λάθος δηλαδή; Απολύτως τίποτα: όχι σκηνές βίας, όχι αίμα, όχι πορνό, όχι αηδιαστικές εικόνες, τίποτα από όλα αυτά. Απλά αν αναλογιστεί κάποιος την αποστολή της σελίδας, δηλαδή «να ρίξει το επίπεδο των web animations όσο πιο χαμηλά γίνεται με ηλίθια και φτηνιάρικα κλιπάκια σαν κι αυτά», τότε συμπεραίνετε ότι ο υπεύθυνος για την ύπαρξη αυτής της σελίδας είναι επιεικώς για τα μπουντρούμια, σωστά; Λάθος. Όσο και αν νιώθετε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα να λιώνουν την ώρα που βλέπετε τα «αριστουργήματα» του κύριου Joel Veitch, εν τούτης ο τύπος γνωρίζει και επιτυχία και δημοσιότητα, και τα «έργα τέχνης» του προβάλλονται ακόμα και σε τηλεοπτικά κανάλια. Οπόταν την επόμενη φορά που θέλετε να ρίξετε το φταίξιμο σε κάποιον για την αυξανόμενη παγκόσμια ηλιθιότητα, ξέρετε ποιον να δακτυλοδείξετε.

www.ogrish.com

Το σλόγκαν του site είναι «can you handle life?». Όλο το οπτικο-ακουστικό υλικό που κόβεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων μας βρίσκεται εδώ. Σκηνές πολέμου, δυστυχημάτων, θεομηνιών, τίποτα δεν κόβεται, όχι μαύρα τετράγωνα και παραμορφωμένες εικόνες, όλα είναι εδώ. Υπάρχει λόγος που κόβονται όλα αυτά από το να φτάσουν στους δέκτες σας, επειδή απλά κάποιοι αποφασίζουν για σάς ότι «κάποια πράγματα καλύτερα να μείνουν για πάντα εκτός θέασης». Ίσως έχουν δίκαιο, οπόταν, if you think you can handle it…

www.sickanimation.com

Αυτό το site έχει αστεία animations, και ειλικρινά, τίποτα άλλο. Τι μπορεί να είναι λάθος με αυτό; Ίσως να έχει να κάνει κάτι με το πως ορίζει κάποιος τον όρο «αστείο» για τον εαυτό του. Τότε μάλλον ο υπεύθυνος για αυτήν την ιστοσελίδα αξιότιμος κύριος Marc M συμβουλεύεται ένα πολύ παράξενο για μας λεξικό. Όπως και να ‘χει, ο τύπος κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του καναλιού Comedy Central (βλέπε South Park) και έκλεισε και κάποια δουλειά μαζί τους. Δεν βαριέσαι; Ας τη δούμε και αυτή.

www.99rooms.com

Περιγραφή γι’ αυτό το site δεν έχει νόημα, αφού όλος ο σκοπός είναι να το βιώσετε από μόνοι σας (και χωρίς κλεψιές) και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα μέσα από τις εμπειρίες που θα αποκομίσετε. Συστήνεται σχετικά γρήγορη σύνδεση και flash. Σβήστε τα φώτα, ανοίξτε τον ήχο, και μπείτε στα 99 δωμάτια...

www.rotten.com/library

Εάν έχετε ήδη δει τις προηγούμενες σελίδες, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να σας μιλήσω για το κύριο site, το rotten.com. Άλλωστε, είναι ένα μια πολύ γνωστή σελίδα, που υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια και έτυχε επίσης και αρκετής δημοσιότητας. Αυτό που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, είναι ότι το site περιέχει μία πολύ εκτενή βιβλιοθήκη (στη διεύθυνση που σας δίνω), όπου θα βρείτε όλα αυτά που δεν αναφέρονται στα βιβλία ιστορίας και των διαφόρων επιστημών. Γεγονότα που η ανθρωπότητα ντρέπεται για το γεγονός ότι έλαβαν χώρα, άνθρωποι που απορεί κάποιος αν ανήκουν στο ίδιο είδος με εμάς, κεφάλαια της ιστορίας που κατά πολλούς «δεν υπήρξαν ποτέ», όλη η ανθρώπινη τρέλα και παραφροσύνη σε όλο της το μεγαλείο, αρχειοθετημένη για όλους εσάς για να τη θαυμάσετε. Όπως λεν και οι δημιουργοί: «We live in a slightly mad world»…


Ορέστης Τριγγίδης


orestis@tringides.com , www.amalgamacy.info


(
Αρχική Έκδοση: Περιοδικό StudentStyle / StudentClick www.student-style.net )