Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Ο Murphy ζει και μας τιμωρεί

«Ότι λάθος μπορεί να συμβεί, θα συμβεί»

 Εάν είστε χρήστης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τότε πιθανότατα σε κάποια φάση της ζωής σας να λάβατε τουλάχιστον ένα αστείο (ή «αστείο») email με τους «Νόμους του Murphy». Μερικά (λανθασμένα) παραδείγματα: «Αν πλύνεις το αυτοκίνητό σου, θα βρέξει», «Όποτε σχηματίζετε έναν λανθασμένο αριθμό, ποτέ δεν είναι κατειλημμένο», «Εάν αλλάξετε την ουρά αναμονής στην οποία βρίσκεστε (ή την λωρίδα κυκλοφορίας), αυτή που ήσασταν μέσα πριν θα αρχίσει να κινείται γρηγορότερα από αυτή που είστε τώρα» και άλλα γουστόζικα.

  

Ο Murphy πίσω από τον Νόμο του... Murphy

 Τι νεότερο περί αυτού του θέματος; Κατ’ αρχή πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ο «Νόμος του Murphy» _δεν_ είναι μια κοτσάνα που απλά βάζει τα πάντα υπό το φακό της αναποδιάς, της κακοτυχίας και της απαισιοδοξίας... Και δεύτερον, ο κύριος ταγματάρχης Edward A. Murphy Jr ήταν ένας υπαρκτός άνθρωπος - μηχανικός στο επάγγελμα.

 Ο κύριος Murphy (1918 – 1990) ήταν ένας σοφός, ρεαλιστής και πάνω απ’ όλα _αισιόδοξος_ άνθρωπος. Ο νόμος του ούτε λίγο, ούτε πολύ διατυπώνεται ως εξής: «Εάν υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόπος για να συμβεί κάτι και ένας από αυτούς τους τρόπους οδηγεί στην καταστροφή, τότε θα συμβεί». Εναλλακτικά: «σε οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση, εάν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο λάθους, τότε τα πράγματα θα παν’ λάθος».

 Λίγη ιστορία. Ο κύριος Murphy, αξιωματικός στον Αμερικάνικο στρατό, πιλότος στο Β’ Παγκόσμιο, αναλαμβάνει καθήκοντα αξιωματικού Έρευνας και Ανάπτυξης στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Πολεμικής Αεροπορίας. Βαθιά απογοητευμένος και δυσαρεστημένος από τη μη σχολαστικότητα και την έλλειψη σοβαρότητας στον προσχεδιασμό σε σημαντικά και δαπανηρά πειράματα, επινόησε το άνω γνωμικό για να τονίσει την ανάγκη ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναγνωρίζεται αντικειμενικά και να λαμβάνεται υπόψη το ενδεχόμενο του «worst case scenario». Αναφορές φέρουν τον κύριο Murphy να έφτασε στο σημείο όπου το ποτήρι ξεχείλισε, όταν σε ένα πείραμα μέτρησης της δύναμης «g» σε σώματα που θέτονται σε ψηλές ταχύτητες, οι μετρήσεις παρέμειναν μηδαμινές λόγω του ότι ένας από τους βοηθούς του τα έκανε θάλασσα. Πάνω στη βράση λοιπόν φώναξε κάτι σαν «εάν υπάρχει έστω και ένας τρόπος αυτός ο βλάκας να τα κάνει σκ..ά, θα τα κάνει!» και «εάν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει». Και εγένετω...

 Προς τη δυσαρέσκειά του όμως, όλοι εκεί πέρα εκλάβανε το δίδαγμα του επεισοδίου και των λεγομένων του ως το «αστείο του γραφείου» και αυτός είναι ο λόγος όπου τα πλείστα γνωμικά αποδιδόμενα στο «Νόμο του Murphy» που κυκλοφορούν αποδίδονται με μια πιο ελαφρά διάθεση παρά τη σοβαρότητα που ο ίδιος ο Murphy επέμενε.

 Σε κάποια φάση ο φίλος μας παρατάει το στρατό, αλλά ο Νόμος του παρέμεινε. Χρόνια μετέπειτα, ένας πρώην συνάδελφος του παραδέχεται ότι ο λόγος που στα πειράματα που ακολούθησαν τα ατυχήματα ήσαν ελάχιστα, οφείλονταν στο γεγονός ότι πάντοτε ακολουθούσε πιστά το Νόμο του Murphy όσο αφορά τη σχολαστικότητα και τη ρεαλιστική αναγνώριση και χειρισμό των «worst case scenarios» (και όχι σαν μαύρο χιούμορ).

  

Ελλοχεύει στις σκοτεινές γωνιές

 Φυσικά, ο νόμος του Murphy αποδεικνύεται μεν πολύτιμος στη μηχανική, αλλά επίσης και στη δική μας καθημερινότητα μπορούμε να τον εφαρμόσουμε όσο αφορά τη σχέση μας με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Όσοι δεν το διαπιστώσατε ακόμη, όταν θα έρθει η στιγμή που το παλιο-μηχάνημα θα αρχίσει να σας συμπεριφέρεται άσχημα, θα είναι η στιγμή που το χρειάζεστε περισσότερο, θα είναι η στιγμή που σας έχουν πατήσει στο λαιμό στη δουλειά σας, που πρέπει οπωσδήποτε να διασώσετε την εργασία που έχετε να παραδώσετε αύριο στον προϊστάμενό σας, θα είναι η στιγμή που θα πρέπει να κατεβάσετε ένα σημαντικό emailκαι εκεί θα σας καρφώσει, αμείλικτα.

 Και μην το παίρνετε  προσωπικά («γιατί σε μένα;!»), δείτε αυτό: το πιο απλό (και αξιόπιστο) προγραμματάκι στα Windows: το Notepad (Start -> Programs -> Accessories -> Notepad). Είναι ένα πρόγραμμα που ανοίγει απλά αρχεία κειμένου (χωρίς κανένα formatting, layout κλπ, π.χ. αρχεία με κατάληξη .txt). Είναι παμπάλαιο (1985), σίγουρα έτρεξε τρισεκατομμύρια φορές σε όλο τον κόσμο και η απλότητά της λειτουργίας του (μόνο να παρουσιάζει απλό κείμενο) διασφάλιζε ότι «ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ» να υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό. Ναι ε; Μετά από είκοσι χρόνια λειτουργίας λοιπόν, το 2006 ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε ένα σφάλμαbug») που μπορεί να καταστρέψει αρχεία κειμένου. Δοκιμάστε το και μόνοι σας (για χρήστες XP): ανοίξτε το notepad, γράψτε «aaaa aaa aaa aaaaa» (χωρίς τα εισαγωγικά), κάντε save, κλείστε και ξανανοίξτε το αρχείο. Ιδού!  Άρα, από το notepad που καταστρέφει τα αρχεία, μέχρι μια σειρά από ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένων και μηχανικών) να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους ώστε να προκληθεί η πτώση κάποιου αεροπλάνου: «Εάν υπάρχει μια πιθανότητα κάτι λάθος να συμβεί, θα συμβεί».

 

Καλά να πάθουμε 

Τα περιστατικά που ακολουθούν πιο κάτω, αποτελούν εμπειρίες όπου ήρθαμε σε στενή επαφή τρίτου τύπου με το φάντασμα του Murphy. Πέραν του εξωφρενικού, μια πιο αντικειμενική προσέγγιση δείχνει ότι πάντα, μα πάντα, εμείς φταίμε για τα παθήματά μας: Ίσως επειδή δεν προβλέψαμε και δεν πράξαμε για κάτι που μπορούσε να αποφευχθεί, είτε επειδή ήμασταν αργοί στο να προϋπολογίσουμε αντικειμενικά κάποια ενδεχόμενα, είτε επειδή δεν ήμασταν αρκετά γενναίοι για να αναλογιστούμε ότι το «χειρότερο σενάριο είναι πιθανόν να συμβεί»...

 Εν κατακλείδι, η ορθή τήρηση του Νόμου του Murphy δεν είναι μια τάση προς την απαισιοδοξία, αλλά συντελεί στο να παίρνονται τα αναγκαία μέτρα και να βοηθά στην αντιμετώπιση και των «γνωστών-άγνωστων» και των «άγνωστων-άγνωστων» ενδεχομένων

 

  • Ο υπολογιστής σου παθαίνει βλάβη λίγες μέρες πριν το backup που είχες προγραμματίσει να πάρεις την επόμενη εβδομάδα
  • «Μισή ώρα δουλειά» programming σε βρίσκει μέχρι τις τέσσερις το πρωί κλεισμένο με τον προγραμματιστή σε ένα γραφείο, επειδή όλα πήγαν τρομαχτικά στραβά. 
  • Ανακαλύπτεις ότι όλα τα κρίσιμα email που έστελνες στο συνεργάτη σου κατέληγαν στο spam folder του χωρίς ποτέ να ξέρει ότι τα έλαβε. 
  • Εκεί που νομίζεις ότι θυμήθηκες να πάρεις τα πάντα μαζί σου για το επαγγελματικό σου ταξίδι, κάτι συμβαίνει που σε αναγκάζει να πρέπει να δουλέψεις επειγόντως και ανακαλύπτεις ότι ξέχασες να πακετάρεις τον καταραμένο μετατροπέα της πρίζας του φορητού υπολογιστή. Τρως δύο ώρες να βρεις ένα μετατροπέα, μέχρι που το ξενοδοχείο σου δανείζει έναν ο οποίος φτύνει σπίθες μόλις κάνει επαφή με την πρίζα. Τελικά την επόμενη μέρα ανακαλύπτεις ότι οι μισοί που ταξίδεψαν μαζί σου είχαν φέρει και από ένα μετατροπέα μαζί τους. 
  • Καθώς ο υπολογιστής σου τρέχει μια κρίσιμη και χρονοβόρα διαδικασία η οποία για κανένα λόγο ΔΕΝ πρέπει να διακοπεί... κόβεται το ρεύμα... και από πάνω ανακαλύπτεις ότι πρέπει να αλλάξεις την μονάδα UPS (η «εφεδρική μπαταρία») επειδή κι αυτή σε πρόδωσε. 
  • Κάθε φορά που αναρωτιέσαι «γιατί ενώ αυτή η δουλειά δεν φαίνεται ότι θα πάρει πολύ, εντούτοις έχω τη διαίσθηση ότι όλα θα παν στραβά και θα ξημερωθούμε»... γίνεται ακριβώς έτσι
  • Βιάζεσαι να πας σε μια δουλειά, φορτώνεις όλα τα αρχεία στο USB stick, τρέχεις σαν τρελός, φτάνεις εκεί έγκαιρα, για να ανακαλύψεις ότι άφησες το USB stick στον υπολογιστή σου στο γραφείο. 
  • Μετά τις διαβεβαιώσεις του ξενοδοχείου ότι «ναι, προσφέρουμε internet στην αίθουσα συνεδριάσεων» που είναι απαραίτητο να έχεις για την παρουσίασή σου, φτάνεις εκεί για να ανακαλύψεις ότι το «Internet» που προσφέρουν είναι ένα σύρμα του τηλεφώνου, όπου πρέπει να συνδεθείς με dial up χρησιμοποιώντας με δικούς σου κωδικούς, η γραμμή είναι χάλια με διακοπές, και γενικώς γίνεσαι ρεζίλη. 
  • Με ένα αέρα σιγουριάς πας να φτιάξεις τον Η/Υ κάποιου φίλου για να ανακαλύψεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι από τον καιρό της τασιηνόπιττας. 
  • Πρέπει να δουλέψεις με δύο συστήματα και να τα κάνεις να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, για να ανακαλύψεις ότι είναι τόσο συμβατά όσο συμβατή είναι μια γραφομηχανή με μια τοστιέρα. 
  • Κατά λάθος μπαίνεις σε μια ιστοσελίδα άσεμνου περιεχομένου, και εκεί που προσπαθείς να την κλείσεις γρήγορα, ο υπολογιστής κολλάει και εκείνη την ώρα μπαίνει στο γραφείο ο προϊστάμενος. 
  • Εκεί που στέλνεις email στο συνεργάτη σου για να του πεις πόσο ηλίθιος είναι ο διαχειριστής του project, (υποσυνείδητα) κάνεις το λάθος να το στείλεις και στον ίδιο. 
  • Το τεράστιο και ανεξήγητο τεχνικό πρόβλημα που παρέλυε τα πάντα ανακαλύπτεις μετά από τρεις ώρες σπάσιμο του νου και δοκιμασίας όλων των πιθανών και απίθανων λύσεων ότι είναι μια απλή χαλαρή σύνδεση στη καλωδίωση.

 

(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ") 


Ορέστης Τριγγίδης 

www.cyprus-tube.com

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Διαδίκτυο, Πουριτανισμός και Κοινά Μυστικά

Πράγματα που δεν βλέπονται και που δεν λέγονται.

 

Τουλάχιστον στην Ελληνική γλώσσα, ο «πουριτανισμός» συνήθως ορίζει καταστάσεις και συμπεριφορές όπου σε μία τάξη ανθρώπων επικρατεί ένα κοινά αποδεκτό πρότυπο καθωσπρεπισμού, το οποίο παρόλο που στην προσωπική τους ζωή οι άνθρωποι δεν το τηρούν, εντούτοις στο δημόσιο βίο πασκίζουν να δείχνουν στους υπόλοιπους ότι το τηρούν, εν πάσει θυσία. Τέτοιες συμπεριφορές και καταστάσεις έχουν δημιουργηθεί και στο Διαδίκτυο. Κάπου-κάπου, μέσα-μέσα, βρέθεται μία πολύ μικρή μειονότητα ριζοσπαστών, οι οποίοι αναλαμβάνουν να καταρρίψουν τα επιβαλλόμενα πρότυπα του πουριτανισμού, με το να εκθέτουν την αθέατη πλευρά της υποκρισίας των υπολοίπων. Και φυσικά, αυτοί οι ριζοσπάστες  που αποτόλμησαν να πουν το... ακατονόμαστο πρέπει να δεχθούν και τις επακόλουθες επιπτώσεις. Όμως, το ότι κάποιοι τολμούν να αμφισβητούν τα πάγια, ανοίγει δρόμους για τους υπόλοιπους. Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τότε θα επικρατούσε ακόμη η πεποίθηση ότι π.χ. ο αυνανισμός είναι μία αρρώστια και οι γυναίκες ακόμα θα φορούσαν φούστες που δεν θα ήταν πιο ψηλά από τον αστράγαλο – όπως επιβάλλονταν για αιώνες και αιώνες προηγουμένως. Κάποιοι δηλαδή, αναλαμβάνουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για τους υπόλοιπους. Όπως είπαμε προηγούμενος, στο διαδίκτυο υπάρχουν παρόμοια ταμπού και συμπεριφορές. Επί του παρόντος ο υποφαινόμενος δεν θα αναλάβει να βγάλει το φίδι από αυτή την τρύπα.

 

Το «πράμα»

 

Είναι κάποια πράγματα λοιπόν, τα οποία απλά κανένας δεν θα ‘πρεπε ποτέ να τα δει. Και αν τα δει, δεν θα ‘πρεπε ποτέ να πει ότι τα είδε. Το Διαδίκτυο είναι, φυσικά, πλούσιο σε αυτά τα πράματα. Ένα από αυτά τα «πράματα» (σ.σ. συγχωρέστε με για την επανάληψη) το είδα και εγώ. Και φυσικά το είδαν και πολλοί άλλοι, εκατομμύρια, ανά το παγκόσμιο. Όταν βρεθώ με ένα φίλο μου, μπορούμε να μιλούμε γι’ αυτό και να γελάμε. Όταν βρεθούμε με φίλους οι οποίοι δεν το ξαναείδαν, τότε μπορούμε να τους το δείξουμε και να γελάσουμε με την αντίδρασή τους. Όμως ποτέ των ποτών, κανένας δεν μπορεί να το παραδεχτεί δημόσια ότι το είδε. Το να αναφέρει κάποιος απλώς το όνομα αυτού του πράγματος σε ένα περιβάλλον αβέβαιης αποδοχής, διατρέχει κίνδυνο άνευ προηγουμένου αμαύρωσης του ονόματός του. Και αλίμονο αν επιχειρήσει κανείς να αναφέρει το όνομα σε κάποιο έντυπο! («Ω Μοντιέ! Τι θα πει ο κόσμος; Sacra Bleu!»).

 

Τι είναι λοιπόν αυτό το «πράμα» που μιλάμε τόση ώρα; Ούτε θα σας πω περί τίνος πρόκειται, ούτε καν το όνομά του, ούτε καν θα σας δώσω μια ιστοσελίδα και να σας προειδοποιήσω να «προσέχετε τι πάτε να κάνετε». Το σίγουρο είναι ότι πολλοί από εσάς το είδαν. Σε εσάς λοιπόν που το είδατε, το παρόν μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα το οποίο είναι εμπνευσμένο από αυτό το «πράγμα» μαρτυράει για το τι ακριβώς μιλάμε τόση ώρα. Και φυσικά, αν το είδατε, δεν θα μπορείτε να το παραδεχθείτε στον όχι πολύ οικείο σε ‘σας άτομο που ενδέχεται να διαβάζει τώρα μαζί σας αυτό το άρθρο και σας ρωτά «μα καλά, τι λέει αυτός; Τι εν τούτο το «πράμα» που λέει;». Επίσης, ούτε θα μπορέσετε να με κατηγορήσετε σε κάποιον που δεν γνωρίζει το «πράμα» για το πόσο απαράδεκτος είμαι: αυτό θα σήμαινε παραδοχή ότι και εσείς το είδατε, άρα και εσείς θα φανείτε απαράδεκτος. Οπόταν, για όσους γνωρίζουν, μοιραζόμαστε μαζί τη συνωμοτική ευχαρίστηση, όχι μόνο για το γεγονός ότι εμείς ξέρουμε και οι υπόλοιποι όχι, αλλά επίσης για το ότι αυτό το πράγμα είναι δημοσιευμένο σε χιλιάδες αντίτυπα, το βλέπει τόσος κόσμος και παρόλο που είναι μπροστά στα μάτια τους, εν τούτοις δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστώσουν από μόνοι τους για το τι πράγμα μιλάμε.

 

Και αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η ομορφιά του Διαδικτύου: η ad hoc δημιουργία συσχετίσεων μεταξύ αγνώστων χρηστών του Διαδικτύου, βάσει πολύ συγκεκριμένων κοινών παρονομαστών. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε ο ένας τον άλλον, δεν χρειάζεται καν να αρθρώσουμε λέξη περί τι τίνος πρόκειται. Όπως και να ‘χει, όσοι ξέρετε, αν δείξετε το πράγμα σε φίλους σας οι οποίοι δεν ξέρουν, φροντίστε να έχετε και μια φωτογραφική μηχανή μαζί σας για να αποθανατίσετε την... priceless έκφρασή τους. Εάν η αντίδρασή τους δεν είναι αυτό που περιμένατε, τότε ίσως θα ‘πρεπε να έχετε αμφιβολίες για το πόσο καλά γνωρίζετε την παρέα σας;






 








Ορέστης Τριγγίδης

 (Δημοσιεύτηκε (ΝΑΙ!) στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ")

orestis@tringides.com | http://tringides.blogspot.com | www.cyprus-tube.com  

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Χαρτί Τουαλέτας «MyPaper Microsoft»!


Όχι, δεν πρόκειται για φάρσα, ούτε για φωτομοντάζ. Τις φωτογραφίες τις έστειλε ένας φίλος, ο οποίος πρόσφατα εντόπισε το προϊόν σε υπεραγορά στην Πάφο. Φυσικά, η συγκεκριμένη μάρκα χαρτιού τουαλέτας, ουδεμία σχέση έχει με το γνωστό δίκτυο κοινωνικοποίησης («Social Network») MySpace.com και φυσικά, ουδεμία σχέση έχει η γνωστή εταιρεία-γίγαντα κατασκευής λογισμικού Microsoft με το μοντέλο του συγκεκριμένου χαρτιού υγείας («Microsoft» - τόσο… «απαλό»!).


Το αστείο ότι «τα εγχειρίδια οδηγιών των προϊόντων της Microsoft ήταν τόσο μη-βοηθητικά που μόνο για χαρτί τουαλέτας έκαναν» κυκλοφορεί εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια. Προφανώς, κάποιοι θέλοντας να πάρουν το αστείο «ένα βήμα παρακάτω», έπραξαν το… αυτονόητο.

Λοιπόν, δεν ξέρω εάν και πότε η Microsoft (η οποία διατηρεί αντιπροσωπία στην Κύπρο) θα ασχοληθεί να κινηθεί νομικά εναντίων της εν λόγω κατασκευάστριας εταιρείας χαρτιού υγείας (φανταστείτε πόσο αστείο θα ακούγονταν αυτό σαν τίτλος είδησης!), πάντως εμείς (και οι απανταχού «κομπιουτεράδες») ξεραθήκαμε στα γέλια με την καταφανή αλληγορία. Όπως μάλιστα μπορείτε να συμπεράνετε από τις φωτογραφίες, μερικοί ημών έσπευσαν να αγοράσουν αυτή τη… συλλεκτική «ειδική έκδοση» που μας κάνει να νιώθουμε… «microsoft» σε αυτή την τόσο οικία μας ανάγκη!

Υποψιαζόμαστε η χώρα προέλευσης του προϊόντος είναι η Ρουμανία… «φτηνό αστείο» ή όχι, τουλάχιστον τα παλικάρια έχουν χιούμορ. Δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμη θα μπορείτε να βρείτε αυτή τη μάρκα (επειδή προφανώς η «συνωνυμία» παραβιάζει τα εμπορικά δικαιώματα της «πραγματικής» Microsoft – για να μην αναφέρουμε και την ευνόητη… αλληγορία), εάν βρεθείτε σύντομα προς Πάφο μεριές μπορείτε να διαπιστώσετε τη «μικρο-απαλότητα» του προϊόντος και από μόνοι σας :)


Ορέστης Τριγγίδης (www.cyprus-tube.com) Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ"... δεν θυμάμαι πότε :)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Cyprus-Tube.com!

Cyprus-Tube.com! Η Πύλη των Βίντεο για την Κύπρο στο Διαδίκτυο - Cyprus Video Portal

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Πώς να χάσετε τη δουλειά σας

4 + 1 ιστοσελίδες που θα προκαλέσουν την άμεση απόλυσή σας…

Μερικοί άνθρωποι δεν μαθαίνουν ποτέ. Όσες φορές και να τους νουθετούν οι προϊστάμενοί τους ότι δεν πρέπει να επισκέπτονται άσχετες ιστοσελίδες εν ώρα εργασίας, εντούτοις το σκουλήκι της περιεργείας (και της βαρεμάρας) υπερισχύει. Μερικές φορές μάλιστα, ωθεί τους λουφαδόρους υπαλλήλους να... σπρώχνουν τα όρια to boldly go where none have gone before.

 Τυχαίνει λοιπόν ο διάβολος να «σπάζει το ποδάρι του» και το σκηνικό βρίσκει εσάς μπροστά από τον υπολογιστή σας, βλέποντας, κατά τα κοινά πρότυπα, τη πιο απαίσια και εμπρηστική ιστοσελίδα που μπορείτε να φανταστείτε. Πώς βρεθήκατε εκεί; «Μα εγώ»... «εν τυχαία»... «έστειλεν μου την ο Μήτσιος»... «εν άλλο που εγύρευκα»... «μα ίνταλως εβρέθηκεν; Εκάμαν με hack!».. «μα εγώ εν τζιαι…!»... Όποια και να ‘ναι η δικαιολογία, τίποτα δεν μπορεί να κατευνάσει τον προϊστάμενο σας (είτε είναι ο καθηγητής σας, ο μάστρος σας, η φίλη σας, ή η μάνα σας) που σας είδε εσάς, και (μα τον Θωρ!) το τι βλέπατε! Η καρφωμένη πάνω σε σας άγρια ματιά αντανακλά μόνο την κορυφή του παγόβουνο των επιπτώσεων που ακολουθούν...

 

«Κάποιος ας μας σώσει από τους εαυτούς μας» - ρήση που πάει γάντι στην προκειμένη περίπτωση, επειδή όταν είστε πηγμένοι σε ένα γραφείο χωρίς άλλη επιλογή παρά να υπομένετε την ανελέητα βραδυκίνητη ώρα να περάσει, τότε ο υπολογιστής που βρίσκεται μπροστά σας μοιάζει η μόνη και λογική διέξοδος... Και κάπου εδώ ο διάβολος σπάζει ένα από τα πολλά του ποδάρια και η ιστορία επαναλαμβάνεται... και όλοι γελάνε μαζί σας, εκτός, φυσικά, από εσάς.

Κουβέντα να γίνεται λοιπόν («δουλειά δεν είχε ο διάβολος»), καθίσαμε και σκεφτήκαμε τέσσερεις συν μία ιστοσελίδες οι οποίες κρίνονται (κατά τα κοινά πρότυπα πάντοτε) ως παντελώς ακατάλληλες για να τις επισκεφτείτε σε δημόσιους χώρους, π.χ. εκεί που δουλεύετε, εκεί που σπουδάζετε, ή εκεί γύρω που βρίσκεται η γυναίκα σας, ο άντρας σας, ή η μαμά σας. Και αν δεν προκαλέσουν την άμεση απόλυσή σας, τότε σίγουρα οι συνάδελφοί σας θα σας βλέπουν διαφορετικά, κάπως λοξά.

Εάν υποθέσατε ότι θα σας παρουσιάσουμε τις top 5 πιο βρόμικες τσοντo-ιστοσελίδες του διαδικτύου, σας πληροφορούμε ότι φανήκαμε _λίγο_  πιο δημιουργικοί από αυτό... συγνώμη.


Church of Euthanasia («Η Εκκλησία της Ευθανασίας») www.churchofeuthanasia.org

 Λίγα λόγια και κακά: Όλος ο κόσμος πρέπει να αφανιστεί. Οι τέσσερεις κολόνες αυτής της... τουλάχιστον ανεκδιήγητης θρησκείας είναι: η αυτοκτονία, η έκτρωση, ο κανιβαλισμός και ο σοδομισμός (δλδ: «το σεξ εκεί που δεν πρέπει»). «Save the planetKill yourself». Ο ηγέτης είναι μια τραβεστή που... νομίζω δεν θα θέλετε να μάθετε κι άλλα. This is definitely a No-No. Πάμε παρακάτω.

 

www.bodyworlds.com

Τέχνη. Ο δόκτωρ Gunther von Hagens, παθολογοανατόμος στο επάγγελμα, εκεί που μια καλή ημέρα έκοβε και έραβε πτώματα σκέφτηκε «γιατί να μην πιάσω ένα πτώμα, να του αφαιρέσω το δέρμα, να του δώσω μία στάση, να το διατηρήσω με κάποιο τρόπο, να το ονομάσω ‘τέχνη’, να το παρουσιάσω, και να γίνω πλούσιος;!». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία… η έκθεση του φίλτατου δόκτορα με τον πυγαίο τίτλο «Body Worlds» γυρίζει έκτοτε όλο τον κόσμο, με εκθέματα όπως τον «καλαθοσφαιριστή», μια ξεκοιλιασμένη έγκυο γυναίκα, τη χορεύτρια μπαλέτου κλπ... όλα γδαρμένα, διατηρημένα εις ανάλογη στάση ανθρώπινα πτώματα. Ναι, το γνωρίζω ότι «μα είναι τέχνη», αλλά σας συμβουλεύω να μην τολμήσετε να πείτε ότι σας αρέσει.

  

Μετανοείτε! Η Κόλαση μας περιμένει, όλους! www.chick.com

 Βουδιστές, Καθολικοί, Μουσουλμάνοι, Ορθόδοξοι, Εβραίοι, Άθεοι, Μορμόνοι, Παγανιστές, Μασόνοι, Κομμουνιστές, υποστηρικτές της θεωρίας της Εξέλιξης, Ροκ τραγουδιστές, Ομοφυλόφιλοι και Λεσβίες, πρεζόνια, υποστηρικτές της Παγκοσμιοποίησης, Προοδευτικοί, όσοι γιορτάζουν τα καρναβάλια και πολλοί άλλοι, ΟΛΟΙ αυτοί ανεξαιρέτως θα παν’ στην Κόλαση. Εάν ο σκιτσογράφος κύριος Jack Chick δούλευε στο Γραφείο Προπαγάνδας του Αδόλφου Χίτλερ, τότε ο κόσμος σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικός... Ρίξτε μια ματιά στα (κατά τα άλλα απολαυστικότατα) σκίτσα του www.chick.com/catalog/tractlist.asp και πειστείτε για το (ομολογουμένως) ταλέντο του - καλύτερα μόνοι σας, επειδή οι γύρω σας ίσως να μην το δουν με χιούμορ.

 

www.ratemypoo.com

Πραγματικά... Ουδέν σχόλιον.

 

www.godhatesfags.com – Σε ελεύθερη μετάφραση, «Ο Θεός μισεί τους <βάλτε εδώ μια υποτιμητική λέξη για τους ομοφυλόφιλους που σας βολεύει>»

Σαν βγεις στον πηγεμό για την Topeka, Κάνσας... Λοιπόν, καλώς ή κακώς, πολλοί άνθρωποι δεν παν’ τους ομοφυλόφιλους. Κατ’ακρίβεια, _νομίζουν_ ότι δεν παν’ τους ομοφυλόφιλους επειδή δεν έχουν γνωρίσει ακόμα τον πάστορα Fred Phelps, ιδρυτή της Westboro Baptist Church και επιμελητή των ιστοσελίδων www.godhatesfags.com, www.godhatesamerica.com, www.americaisdoomed.com, www.godhatesweden.com, www.godhatescanada.com... Ο τύπος _πραγματικά_ μισεί τους ομοφυλόφιλους («fags») τόσο πολύ, που έστω κι αν δεν τους γουστάρετε σας το λέω ότι θα τον αηδιάσετε... Παραθέτοντας ελάχιστα παραδείγματα από τη συνθηματολογία: GOD HATES FAGS, FAGS HATE GOD, AIDS CURES FAGS, THANK GOD FOR AIDS, FAGS BURN IN HELL, GOD IS NOT MOCKED, FAGS ARE NATURE FREAKS, GOD GAVE FAGS UP, NO SPECIAL LAWS FOR FAGS, FAGS DOOM NATIONS, THANK GOD FOR DEAD SOLDIERS, FAG TROOPS, GOD BLEW UP THE TROOPS, GOD HATES AMERICA, AMERICA IS DOOMED, THE WORLD IS DOOMED κλπ... Όου Ντίαρ!

 

Ορέστης Τριγγίδης

 

www.cyprus-tube.com 

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Ο Bluetooth ήταν καλός… άνθρωπος

Η ιστορία πίσω από ‘κείνο το «πράμα» στο κινητό σας  

Τα τελευταία χρόνια όλοι ακούμε και σίγουρα πολλοί χρησιμοποιούμε αυτό το πράγμα που λέγεται «Bluetooth». Πριν μερικά χρόνια που όταν πρωτοβγήκε όλοι λέγαμε «ουάου», αλλά τώρα που έχει διαδοθεί παντού μάλλον λέμε «σιγά το πράμα». 

Θυμάμαι μόλις είχε κυκλοφορήσει αυτή η τεχνολογία, δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους μου γιατί κάποιος θα έδινε το όνομα «Μπλε Δόντι» σε μια τεχνολογία ασύρματης επικοινωνίας («Χαλόου, Σχέση;»). Και το χειρότερο (και ίσως να είμαι τελικά μόνο εγώ),όποτε η λέξη «Bluetooth» εισακούγονταν στα αυτιά μου, δεν μπορούσα να σταματήσω να δημιουργώ στο μυαλό μου εικόνες από μπλε, σαπισμένα δόντια, πρότυπα μεσαιωνικής στοματικής υγιεινής (όσοι έχετε δει έστω και το trailer της ταινίας «Les Visiteurs» έχετε μια εικόνα). Αυτή η ελαφρώς… ανθυγιεινή συσχέτιση, όλο και περισσότερο μου κέντριζε την περιέργεια να μάθω «τι στο καλό επιτέλους είναι αυτό το όνομα Bluetooth;!».

 

Ποιος ήταν ο Bluetooth 

Από αυτόν τον όχι ιδιαίτερα πηγαίο τίτλο, εύκολα μπορείτε να φτάσετε στο λογικό συμπέρασμα, ότι η ασύρματη τεχνολογία «Bluetooth» χρωστάει το όνομά της σε  κάποιον άνθρωπο. Και όχι κοινό άνθρωπο, αλλά μεσαιωνικό βασιλιά (απλούστερες εποχές, επειδή τότες, μεταξύ άλλων, δεν είχαν ηλ. υπολογιστές). 

Γνωρίστε τον Βασιλέα Harold I της Δανίας, άλλος Harald Blåtand (στα Δανικά), άλλος  Haraldr blátönn (στα αρχαία Νορβηγικά) άλλος Harald Blåtann (στα Νορβηγικά), άλλος Harald Blauzahn (στα Γερμανικά), άλλος Harald «Bluetooth» Gormson (α-χά!). 

Αυτός λοιπόν ο βασιλιάς με τα τόσα ονόματα (σαν ένοικος των Κεντρικών Φυλακών), υπήρξε πραγματικά. Γεννήθηκε το 911 μ.Χ. στον τόπο που τώρα λέγεται «Δανία» (η χώρα που τώρα φτιάχνει εξαιρετικά μπισκότα και σκίτσα του Μωάμεθ, κάποτε κυβερνιόνταν από γενειοφόρους Βίκινγκς με cool-άτα ονόματα). 

Ένα από τα κατορθώματά του κύριου Bluetooth, ήταν να καταφέρει να προσηλυτίσει τους συμπατριώτες του στον Χριστιανισμό. Παρόλο που ο Χριστιανισμός ήταν ήδη επίσημα εγκαθιδρυμένος στους προκατόχους του (κυρίως λόγω της Γερμανικής πολιτικής / στρατιωτικής επιρροής), εν τούτοις οι ειδωλολάτρες συμπατριώτες του δεν έδειχναν ιδιαίτερα πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τους «Παλιούς Τρόπους» και να ασπαστούν τον αγαπητό σε όλους Ιησού. Βλέπετε, την τότε εποχή, καλύτερα δούλευε το «εξαναγκασμός δια πυρός και σιδήρου» παρά η «ειλικρινής πίστη». Έτσι, μετά από όχι πολύ επιτυχημένες ιεραποστολικές προσπάθειες στους προηγούμενους αιώνες, μια γερή «πατσαρκά» από τους γείτονες Γερμανούς έκαναν πολλούς Δανούς ειδωλολάτρες να αλλάξουν γρήγορα γνώμη. Και ο κύριος Bluetooth ήταν ο καταλύτης αυτής της προσπάθειας μέσω της καλής του πίστης και των πρακτικών του. Βέβαια η επιτυχία κάπως αμφίβολη, μιας και για πολύ καιρό οι Δανοί ασπάζονταν τον Ιησού σαν «ακόμα μια ασήμαντη θεότητα». Ο καιρός όμως έφερε τα ίσια του.

Τι σχέση έχουν όμως όλα αυτά τα ασήμαντα με μια ασύρματη τεχνολογία του 20ου αιώνα; Υπομονή και έρχεται. 

Ο βασιλιάς Bluetooth λοιπόν, είχε επίσης καταφέρει να ενώσει τις διάφορες φυλές τις Σκανδιναβίας (περιοχές που σήμερα λέγονται «Δανία», «Νορβηγία» και «Σουηδία»), σε μια περίοδο όπου στην περιοχή επικρατούσε το «όλοι πολεμούν όλους μέχρι να μείνει ο τελευταίος όρθιος». Αντίθετα με το τι μπορεί βιαστικά να συμπεράνει κανείς, το αξιοσημείωτο της ιστορίας είναι ότι ο κύριος Bluetooth ΔΕΝ πέτυχε αυτόν το στόχο με τον good old «α-λα μπείτε στο Ιράκ» τρόπο. Οι μέθοδοι που προτίμησε ο καλός βασιλιάς, ήταν μέσω της διπλωματικής και πολιτικής οδού και έτσι ασκώντας διπλωματική επιρροή, κατάφερε να φέρει τα πολλά αντιμαχόμενα στρατόπεδα σε διαπραγματεύσεις (κάτι σαν Κόφι Ανάν ένα πράμα... χμ... μάλλον όχι) . Γεγονός πράγματι αξιοθαύμαστο, αν αναλογιστούμε ότι πρώτον: είχε να κάνει με Βίκινγκς (βλέπε μοντέρνο φιλήσυχο Σουηδό; καμία σχέση) και δεύτερον: το ότι ζούσε σε μία εποχή όπου η γλώσσα και η συζήτηση κόβονταν με τη σπάθα... κυριολεκτικά.

 Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ, μιας και ο καλός Γενικός Γραμματέας κύριος Bluetooth είχε ένα διάδοχο γιο, τον Sweyn (άλλος Svend κλπ). Ο οποίος Svend, επειδή βαρέθηκε να είναι διάδοχος για πολύ καιρό και επειδή ο γέρος δεν έλεγε να πεθάνει σύντομα (παρόλο που ο μέσος όρος ζωής τότε ήτανε γύρω στα 30), αποφάσισε «to take things into his own hands». Οπότε το παλικάρι takes μια σπάθα, και κηρύσσει τον πόλεμο στον πατέρα του (κάνε παιδί να δεις καλό;).

 Κοντός ψαλμός αλληλούια, μετά από μερικές ενδιαφέρουσες εκβάσεις του πολέμου, το μικρό ενδο-οικογενειακό καβγαδάκι τελειώνει όταν ο υιός Svend (new age ειδωλολάτρης βγήκε τελικά το παιδί) αναδεικνύεται «νικητής», εξορίζει τον πατήρ Bluetooth και γίνεται βασιλιάς της χώρας. 

Και κατά το 985 – 986, ο πλέον τέως βασιλιάς Bluetooth σφαγιάζεται.The-End.

 Η ιστορία τελειώνει μεν εδώ για το φίλο μας τον Bluetooth, αλλά από ότι φαίνεται ο γιος του αποφασισμένος να συνεχίσει την παράδοση των αστείων ονομάτων, ονομάζεται Βασιλιάς Svend Forkbeard – ναι, «Πιρουνο-γένης», είναι τρελοί αυτοί οι Δανοί! (Ελπίζω μόνο να μην βρεθεί κανένας άλλος που να θέλει να δώσει τέτοιο όνομα σε καμιά νέα ασύρματη τεχνολογία).

  

Γιατί αυτό το Πράμα που Έχει το Κινητό σου Ονομάζεται «Bluetooth»;

 Μάλιστα, εδώ ερχόμαστε να απαντήσουμε το ερώτημα, το τι σχέση έχει ο Bluetooth (ο βασιλιάς) με το Bluetooth («εκείνο το πράμα που έχεις στο κινητό σου»).

 Οι δημιουργοί της τεχνολογίας, όντας Σκανδιναβοί, διάλεξαν και έδωσαν αυτό το όνομα στο project τους, που ο σκοπός δεν ήταν άλλος από το να αναπτύξουν μια ασύρματη τεχνολογία που να ενώνει διάφορες ανεξάρτητες συσκευές μεταξύ τους. 

Και οι λόγοι αυτής της ονομασίας ήταν:

1) Η τεχνολογία Bluetooth είχε αναπτυχθεί στη Σκανδιναβία (συγκεκριμένα στη Σουηδία, που ιστορικά σαν «Skåne» ήταν μία από τις περιοχές που ένωσε ο βασιλιάς Bluetooth).


2) Όπως ο βασιλιάς
Bluetooth κατάφερε να ενώσει όλες αυτές τις αντιμαχόμενες περιοχές της Σκανδιναβίας, έτσι και η ασύρματη τεχνολογία Bluetooth δύναται να ενώσει συσκευές διαφορετικών τεχνολογιών / βιομηχανιών, όπως κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, εκτυπωτές, gadgets κλπ.

Η ασύρματη τεχνολογία
Bluetooth απλουστεύει και συνδυάζει διάφορα πρωτόκολλα επικοινωνίας σε μία μοναδική, ασφαλή, χαμηλής τάσεως, χαμηλού κόστους, καθολικά διαθέσιμη ραδιοσυχνότητα. Η σύνδεση έχει στόχο να γίνεται απλά, αυτόματα (αν αυτό είναι θεμιτό) και εύκολα, με ελάχιστη έως καθόλου παρέμβαση από το χρήστη (όπως τους πλάγιους διπλωματικούς χειρισμούς του βασιλιά Bluetooth ένα πράμα). 

Έτσι, η ιδέα που σκαρφίστηκαν για όνομα του αρχικού project οι Σκανδιναβοί δημιουργοί σε μια χαλαρή συζήτηση κάποιο βραδάκι (μετά από λίγα ποτηράκια φαντάζομαι), κατέληξε να είναι και το τελικό όνομα της τεχνολογίας. 

Το γνωστό λογότυπο δε (εκείνο που μοιάζει με «Β»), συνδυάζει τα αρχικά του βασιλιά Bluetooth (Η και Β) σε αρχαίους Σκανδιναβικούς Ρουνικούς χαρακτήρες.

  

Έπεται συνέχεια 

Και για αυτούς που το ερευνητικό τους πνεύμα επεκτείνεται στο ερώτημα Γιατί έλεγαν τον βασιλιά Bluetooth, «Bluetooth», συνοπτικά οι δύο εκδοχές.

 Η πρώτη και κυρίαρχη εκδοχή, οφείλεται στο ασυνήθιστο, για Βίκινγκ, σκούρο χρώμα των μαλλιών του. Έτσι πήρε το όνομα «Blåtand» και κατ’ επέκταση «Bluetooth». Αυτή η… παράξενη μετάφραση από τα Δανικά στα Αγγλικά, μάλλον οφείλεται στο επικό μυθιστόρημα του Σουηδού Frans Gunnar Bengtsson, «Τα Μακριά Πλοία».

 Άλλη εκδοχή (που, μεταξύ σοβαρού και αστείου, λησμονείται εάν πράγματι αποτελεί αστείο ή πραγματικό γεγονός) είναι ότι ο βασιλιάς είχε πάντα όρεξη για (μπλε) βατόμουρα, τα οποία και κατανάλωνε τόσο πολύ, που τα δόντια του είχαν πάντα μπλε λεκέδες.

 Διαλέξτε και πάρτε.

 

 Και η ξανθιά

 Μια ξανθιά πηγαίνει στον οδοντίατρο και απαιτεί όπως της βάψει όλα τα δόντια της μπλε. Μη μπορώντας ο γιατρός να την μεταπείσει από το να κάνει κάτι τόσο ηλίθιο, στο τέλος δέχεται (μιας και ο πελάτης είναι αυτός που πληρώνει, άρα έχει και πάντα δίκαιο). 

Σε λίγο, αφού τελειώνει η... κούρα, η ξανθιά φεύγει από το οδοντιατρείο γεμάτη αυτοπεποίθηση για το νέο της look και με τον ίδιο αέρα, οδηγεί το cabrio αυτοκίνητό της μιλώντας στο κινητό με την κολλητή της.

 Δεν προφταίνει να πάει και πολύ μακριά, της κάνει νόημα ένας αστυνομικός. Πλησιάζει ο αστυνομικός στο σταματημένο αυτοκίνητο, για να διαπιστώσει ότι η εν λόγω ξανθιά συνεχίζει να μιλάει και να χαχανίζει αχάμπαρη στο κινητό της. 

«Κυρία μου! Μιλάς στο κινητό χωρίς hands free, σε σταματώ και εσύ συνεχίζεις να μιλάς σαν να μην συμβαίνει τίποτε!;! Αν είναι δυνατόν!»

 Φανερά δυσαρεστημένη η ξανθιά για την αγενή διακοπή, γυρίζει στον αστυνομικό και του λέει «Χαλόου;;; Έχω Bluetooth;;;» αφήνοντας να φανούν τα μπλε της δόντια.

  

Bluetooth και Φορητοί Υπολογιστές: Its a Love Thing 

Αρκετοί ίσως γνωρίζουν ήδη, ότι η πλειοψηφία των νέων φορητών υπολογιστών (αν όχι όλοι) που κυκλοφορούν τώρα στην αγορά, έρχονται με ενσωματωμένο Bluetooth. Αυτό έχει άμεση εφαρμογή, λόγω της φύσεως των φορητών υπολογιστών να είναι… χμ… φορητοί! Άρα σημαίνει, ότι όπου και αν βρίσκεται ο φορητός υπολογιστής, μπορεί να εγκαθιδρύσει επικοινωνία με οποιαδήποτε παραπλήσια συσκευή που επίσης έχει Bluetooth.

 Μερικά παράδειγμα της καθημερινότητας: μέσω Bluetooth ο φορητός υπολογιστής μπορεί να ανταλλάξει αρχεία με άλλο υπολογιστή, να συγχρονίσει τα contacts, calendar και reminders με το κινητό, να κατεβάσει φωτογραφίες από μια ψηφιακή φωτογραφική.

 Μπορεί εξίσου εύκολα να στείλει προς εκτύπωση μια φωτογραφία σε ένα εκτυπωτή με δυνατότητες επικοινωνίας Bluetooth

Πιο εξεζητημένα: ο χρήστης μπορεί να ενωθεί  με το κινητό τηλέφωνο μέσω Bluetooth, όπου χρησιμοποιώντας τη σύνδεση του κινητού στο Διαδίκτυο (π.χ.: WAP, GPRS), να μπορεί να το χρησιμοποιήσει το Διαδίκτυο στον φορητό του υπολογιστή.

 Παραδείγματα άλλων δημιουργικών εφαρμογών (ή «επιστημονικής φαντασίας» - όπως προτιμάτε) εξελίσσονται μέρα με τη μέρα. Όπως, να μπορεί ο χρήστης από το φορητό του υπολογιστή να «σπρώχνει» διαφάνειες σε ένα κοντινό Bluetooth LCD Projector ή, πολλές ανεξάρτητες συσκευές με δυνατότητες επικοινωνίας Bluetooth να μπορούν να ενσωματωθούν όλες μαζί σε ένα ενιαίο ασύρματο δίκτυο… σχεδόν από μόνες τους…


(δημοσιεύτηκε -μπορεί και καταλάθος :)- στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ" -
εδώ- , Κωδικός άρθρου: 824470, 05/10/2008, Σελίδα: 102)


Ορέστης Τριγγίδης

orestis@tringides.com | το άλλο, πιο "σοβαρό" blog: http://tringides.blogspot.com  

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

…με το χειριστήριό σου, μωρό μου!

Προτιμά(τε) το Xbox αντί το σεξ; Ώρα να αρχίσετε να ανησυχείτε.

 

Ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια (που απορώ γιατί εξακολουθούν ακόμα να τα λεν «ΒΙΝΤΕΟ»), είτε στο Διαδίκτυο (chatting, online παιγνίδια), είτε στις παιγνιδομηχανές και στον Ηλ. Υπολογιστή… ΔΕΝ είναι τρόπος-του-λέγειν «εθισμός». Όλα αυτά, κυριολεκτικά αποτελούν «εθισμό», κλινικά αποδεδειγμένο, με τα κοινά γνωρίσματα και συμπτώματα που βρίσκονται σε άλλους εθισμούς (στην νικοτίνη, καφεΐνη, THC, μορφίνη κλπ). Και φυσικά, τα συνεπακόλουθα: συμπτώματα στέρησης , προγράμματα απεξάρτησης και τα συναφή- περίπου όπως τα βλέπετε στις Αμερικάνικες σειρές και στις κουτσομπολίστικες στήλες περί τις σκανδαλώδεις ιστορίες των Amy Winehouse, Kate Moss και Britney Spears και τις λιωμένες από την κοκαΐνη μύτες τους.

Αν θα θέλατε να διασαφηνίσετε τι εστί «Εθισμός στα Βιντεοπαιχνίδια», ποια είναι η διαφορά από τον «Εθισμό στο Διαδίκτυο», τι είναι ο «ψυχολογικός» εθισμός και ποια η διαφορά με την «εμμονή», τι λεν οι ειδικοί και ποια τα πορίσματα των μελετών τους κλπ… αν κάνετε μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο με τις φράσεις «Internet Addiction», «Computer Game Addiction», «MMORPG Addiction» μπορείτε να βρείτε όλες τις πληροφορίες που θέλετε.

Αντί αυτής της μακροσκελής ανάλυσης λοιπόν, σας παραθέτουμε μερικές ιστοριούλες που σκιαγραφούν λεπτομερώς αυτό το φαινόμενο και σίγουρα θα τις βρείτε πιο… ενδιαφέρουσες.  

ΦΩΤΟ: http://justinb.files.wordpress.com/2006/10/21.jpg
ΛΕΖΑΝΤΑ:
World of… Scheissecraft

 

 

Η Δεύτερη Ζωή (ή, η Πρώτη);

Δεν σας αρέσει η ζωή σας; Μην αυτοκτονήσετε – παίξτε Second Life! Η προφανής απάντηση στην επίσης προφανής ερώτηση «Τι είναι το “Second Life”», είναι «Όπως λέει και το όνομα, “Δεύτερη Ζωή”» (duh!). Είναι ένα διαδικτυακός  εικονικός κόσμος όπου ο «παίκτης» (που πιο σωστά πρέπει να αναφέρεται ως «κάτοικος» -«resident»-), ουσιαστικά ζει μια δεύτερη ζωή. Επειδή είναι αδύνατον να δοθεί μια ολοκληρωμένη περιγραφή που να μην ξεπερνά τις τρεις σελίδες, ίδετε μερικά από τα ακραία (όπως το πάρει κανείς) πράγματα που συμβαίνουν στο Second Life, και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Δώστε βάση στη λέξι-κλειδί «πραγματικό»:

-          Οι κάτοικοι μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους με εικονικά αγαθά χρησιμοποιώντας πραγματικά λεφτά.

-          Το Second Life έχει το δικό του νόμισμα («Linden Dolllar») το οποίο χρησιμοποιείται στις συναλλαγές και επίσης είναι εξαγοράσιμο με πραγματικά λεφτά.

-          (Πραγματικές) Τράπεζες, εταιρείες, δικηγορικά γραφεία, δημοπρασίες και άλλες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στο Second Life.

-          Εικονική ιδιοκτησία: σπίτια, γη, αυτοκίνητα…

-          Εικονικές συναυλίες, παρελάσεις, εκδηλώσεις, επιδείξεις μόδας, πανεπιστημιακές διαλέξεις, προεκλογικές καμπάνιες υπέρ της Χίλαρι Κλίντον (μπρρρρ)…

-          Εικονική φυλακή στυλ «Twilight Zone» για τους δύστροπους κατοίκους (μία ατελείωτη φυτεία με καλαμπόκια, τρακτέρ και μαυρόασπρες τηλεοράσεις που παίζουν ταινίες του ’40).

-          Η Σουηδία, η Εσθονία, οι Μαλδίβες και άλλες χώρες έχουν «ανοίξει» (εικονικές μεν, επίσημες δε) πρεσβείες στο Second Life.

-          Ο εξ Αιγύπτου ειδησεογραφικός οργανισμός «Islam Online» αγόρασε (τονίζω) με πραγματικά λεφτά, εικονικά στρέμματα γης, δημιουργώντας έτσι ένα εικονικό προσκύνημα στη Μέκκα για τους μουσουλμάνους κατοίκους του Second Life.

-          (και επειδή η συνεχής επανάληψη των λέξεων «εικονικό» και «πραγματικό» είναι κουραστική, δείτε μόνοι σας: http://secondlife.com/whatis , http://en.wikipedia.org/wiki/Second_Life ).

Ήξερα μια φορά ένα παιδί, «μια χαρά παλικάρι» θα ‘λεγε κανείς. Η εμμονή του όμως με το να «παίζει» (ή μάλλον, να «ζει») Second Life, αναλώνοντας πολλές ώρες από την πραγματική του ζωή για να συμμετέχει σε μια… εικονική ζωή… Δεν ξέρω, ότι και να μου πείτε, εμένα μου φαίνεται κάπως τρομακτικό. Έπρεπε να δείτε πως έλαμπε το πρόσωπό του όποτε εξυμνούσε «πόσο τέλειο είναι το Second Life», «πόσες ώρες έχει την ευχέρεια να το παίζει καθώς είναι στη δουλειά του», «ότι αμείβεσαι, πληρώνεις και κερδίζεις πράγματα»… ο τύπος έμοιαζε σάμπως και ηθελημένα «κατάπινε το μπλε χαπάκι» (ίδετε Matrix)!! Και ούτε καν θέλω να σκεφτώ τη φιλοσοφική-κοινωνιολογική πλευρά του  θέματος - είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή πολλοί ειδικοί σπαταλούν τη ζωή τους αναλύοντας αυτές τις παραμέτρους. Για τους υπόλοιπους όμως που η ζωή μας είναι πολύ σύντομη, μάλλον όχι.

ΦΩΤΟ: http://www.msu.edu/~bonddenn/screenshots/secondlife.jpg
 ΛΕΖΑΝΤΑ: -Ποιο είναι το άκρον άωτο της βαρεμάρας; -Να βαρκέσαι τη ζωή σου τζιαι να παίζεις
Second Life, για να κάθεσαι μες το Second Life τζιαι να μεν κάμνεις τίποτε!

 

 

Τα Ρομάντζα

* Ωραία φάση παίζεται με ένα ζευγάρι στενών μου φίλων, αρραβωνιασμένοι εδώ και ένα περίπου χρόνο: Όταν αυτός κανονίζει με τους φίλους του τα μεσημέρια του Σαββάτου και παίζουν με τις ώρες PlayStation, αυτή γυρίζει στα μαγαζιά και στα café της Μακαρίου με τις φίλες της. Απορώ εάν είναι αυτό που λένε στα έργα «to spend some quality time apart».

* Θυμάμαι κάποιες φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Κύπρου τον καιρό που το IRC ήταν στα high του στην Κύπρο (περίπου 1997-1999). Θα χαρακτήριζα εκείνη την εποχή ως «μεταβατική» για πολλά κοινωνικά θέματα, που κυρίως οφείλεται στην επανάσταση της Πληροφορίας και Επικοινωνίας, βασισμένες στις Διαδικτυακές και Ασύρματες τεχνολογίες. Όπως και να έχει, προφανώς αυτή η «μετάβαση» δεν είχε κάτσει και πολύ καλά. Αλλιώς, δεν μπορώ να εξηγήσω την μαραθώνια μέχρι πρωίας χασούρα στο IRC αυτών των κοριτσιών, κάνοντας chatting μέχρι τελικής πτώσεως. Και ποιο ήταν το ιδιαίτερα παρακμιακό στοιχείο της υπόθεσης; Ας πούμε απλά ότι ο όρος «διχασμένη προσωπικότητα» αποκτούσε μια νέα διάσταση και η εσωτερική πουριτανική διαμάχη ήταν σφοδρή (σ.σ.: ο νοών νοείτω). Τα κοριτσάκια έλεγαν (ή μάλλον, δακτυλογραφούσαν) πολύ περισσότερα στο chatting από ότι πραγματικά έκαναν (ελπίζω αυτό να μην ισχύει ακόμη).

 * Ένα άλλος γνωστός μου -αρκετά χρόνια σε σχέση με την κοπέλα του- που να σας τα λέω την πλάκα που έπαθε με τα chat rooms. Θυμάμαι πήγαινα σπίτι του και όταν η φίλη του δεν ήταν εκεί, με τι προσήλωση και μανία έκανε κουνουσμά με κοπελίτσες μέσω webcam (ορισμένες φορές, όχι ιδιαίτερα ντυμένες)… Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που ήταν σάμπως και εγώ ούτε καν ήμουν εκεί. Του έλεγα κάτι και αυτός ούτε μου απαντούσε, ούτε με άκουγε, άντε το πολύ να έλεγε κανένα «μμμμ».

ΦΩΤΟ: http://farm1.static.flickr.com/205/516865919_b58c55884c_o_d.jpg
ΛΕΖΑΝΤΑ: Μπράβο ρε κοπέλια... ΜΠΡΑΒΟ!

 

Ο CyberΕΠΥ

Όταν υπηρετούσα στην Εθνική συμΦορά, είχαμε ένα παλιό PC το οποίο ήταν πολύ αργό και μας δυσκόλευε στις καθημερινές ανάγκες του λόχου. Οπόταν, ένας από τους στρατιώτες-αυλικούς των γραφείων, έφερε το κατά πολύ πιο σύγχρονο PC του για να αντικαταστήσουμε το παλιό.

Στις αρχές, όλα πήγαιναν μια χαρά: η δουλειά έβγαινε πιο γρήγορα και χωρίς να σπάζουν τα νεύρα μας. Μιας και όμως το νέο PC είχε σαφώς αυξημένες δυνατότητες σε σχέση με το παλιό, αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να «σηκώσει» παιγνίδια με πλούσια ρεαλιστικά γραφικά – συγκεκριμένα το «Call of Duty», ένα παιχνίδι με πολεμική θεματολογία για πολύ (σ.σ.: με το συμπάθιο) στρατόκαυλους ή για ανθρώπους που δεν βρίσκουν ουσία στη ζωή τους (κάτι ασύλληπτα χειρότερο από το να παίζεις τάβλι).

Στα γραφεία είχαμε λοιπόν έναν -όχι ιδιαίτερα συμπαθή- εξ’ Ελλάδος Εθελοντή Πενταετούς Υποχρεώσεως λοχία (πιο γνωστός σαν «ΕΠΥ»), ο οποίος ανακάλυψε το εν λόγω παιχνιδάκι στο PC και… Ω, Θεοί! Ξαφνικά οι δουλειές του λόχου πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και το PC πέρασε στην απόλυτη διαχείριση του εν λόγω ΕΠΥ, ο οποίος σηκωνόταν από το PC μόνο όταν ήταν αναγκασμένος (και πάντα την τελευταία στιγμή).

Το τι βρισίδι έριχνε, το πάθος, ο ιδρώτας, έσφιγγε τα δόντια, γούρλωνε τα μάτια, λες και είχε flashbacks από τον πόλεμο του Βιετνάμ ένα πράμα! Η φασαρία από τα μανιασμένα κτυπήματα στα πλήκτρα που ακούγονταν μέχρι έξω, οι «Χριστο-παναγίες» που έκαναν όργια, οι «π..στηδες» και οι «π..τάνες» που του την έφερναν από πίσω και του χαλούσαν την αποστολή… τι να σας πω: η κατάσταση δεν απείχε πολύ από αυτή ενός ψυχοπαθή. Εννοείται ότι, όταν βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση έκστασης, φοβόταν πλάσμα του Θεού να του μιλήσει – ειδικά όταν έχανε και ειδικά όταν αναγκάζονταν να σηκωθεί από το PC για να κάνει μια δουλειά και έλεγε «όχι τώρα ρε π..στη μου!». Και καθώς έβγαινε από το γραφείο μουρμουρούσε «να δεις τι θα τους κάνω τους π..στηδες! Θα τους ξεσκίσω! Θα τους γ*μήσω τα πάτερα (και όλα τα θρησκευτικά τους σύμβολα μαζί)», εννοώντας, φυσικά, τους «εχθρούς» του στο παιγνίδι. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το «λουκ» που είχε (γυαλιά-καθρέφτες, στρατιωτικά μαντήλια στο πέτο, οκτάγωνα καπέλα - λες και θαρρούσε πως ήταν Αρχηγός στρατού στον πόλεμο του Ιράκ ένα πράμα), συνέθεταν μια εικόνα, τουλάχιστον… γραφική.

Βέβαια, όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, ο στρατιώτης που έφερε το PC αναγκάστηκε να το πακετάρει και να το πάρει πίσω στο σπίτι του. Μετά από μια-δυο μέρες και χωρίς ιδιαίτερα εμφανή συμπτώματα στέρησης, ο όχι ιδιαίτερα συμπαθής ΕΠΥ απλά επέστεψε στον όχι ιδιαίτερα συμπαθή εαυτό του.

ΦΩΤΟ: http://www.gamerscreensavers.com/Images/CALL-OF-DUTY-488.jpg
ΛΕΖΑΝΤΑ:
Call of Duty: Τι ωραία να απελευθερώνεις το Ιράκ!

 

 

…Και οι Συγγενείς μου

* Ένας ξάδερφος μου περνά άπειρες ώρες παίζοντας World of Warcraft, σε σημείο που «είναι υποχρεωμένος» να ξενυχτά μέχρι πρωίας, για να συμβαδίζει με τη διαφορά ώρας των συμπαικτών του οι οποίοι βρίσκονται την Αμερική.

Γι όσους δεν ξέρουν, το «World of Warcraft» είναι ένας εικονικός κόσμος στυλ «φαντασίας» (με μάγους, νάνους, δρυΐδες, πολέμαρχους, κυνηγούς και πράσινα άλογα που πράττουν άλογα) όπου «πολεμιστές» -οι παίχτες- συναθροίζονται από όλο τον κόσμο και δημιουργούν ομάδες… Οι οποίες ομάδες, όπως εύκολα είναι αντιληπτό, κάνουν μάχες μεταξύ τους (μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων).

Όπως λέγαμε λοιπόν, προφανώς σε κάποια φάση ο ξάδερφός μου με την ομάδα του έγιναν τόσο «εξπέρτ» στο παιγνίδι, που κέρδισαν σε ένα τουρνουά ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Ο καημένος όμως δεν δικαιούταν να πάει επειδή ήταν ανήλικος (ΧΑΡ ΧΑΡ ΧΑΡ!)

* Έχω ένα άλλο ξάδερφο, ο οποίος από τον καιρό που τον θυμάμαι ήταν ιδιαίτερα… θελκτικός στα βιντεοπαιχνίδια. Το πρόβλημα είναι, ότι πριν εφτά-οκτώ χρόνια τα περισσότερα παιγνίδια πλούσιων γραφικών ήταν «περιορισμένα» στο κουτί τα οποία ήταν εγκατεστημένα… Οπόταν σε κάποια φάση, αναπόφευκτα θα επέρχονταν η στιγμή όπου ο παίχτης θα βαριόταν τη «μοναξιά» του και θα σηκώνονταν να κάνει κάτι άλλο. Όμως, με τα νέα δεδομένα της καθολικής διαθεσιμότητας του ευρυζονικού διαδικτύου,  συνεπάγεται ότι όλο και περισσότερα online παιγνίδια πλούσια σε γραφικά, πληροφορίες και αριθμό συμμετεχόντων μπορούν να προσφερθούν σε παγκόσμια κλίμακα.

Πριν λίγα χρόνια πήγε στην Αμερική για σπουδές σε ένα τόπο που λέγεται «Αϊόβα», όπου οι θερμοκρασίες το χειμώνα φτάνουν μέχρι τους -30 βαθμούς κελσίου, αποκλείοντας τους φοιτητές εντός κοιτώνων για εβδομάδες. Τι πιο «ευνοϊκό» περιβάλλον για τέτοιου είδους «indoor activities»… σωστά μαντέψατε: «έδωκεν του τζιαι άψεν».

Ένα-δυο χρόνια αργότερα, όταν ήρθε στην Κύπρο για διακοπές, τόση ήταν η τρομάρα μου με το που τον είδα και αναπηδώντας φώναξα «ΟΥ ΘΚΙΑΟΛΕ ΜΑΥΡΕ!». Έμοιαζε περίπου όπως την ακόλουθη εικόνα…

 

ΦΩΤΟ: http://media.southparkstudios.com/crap/downloads/download.php?file_id=15764
ΛΕΖΑΝΤΑ: ΟΥ ΘΚΙΑΟΛΕ ΜΑΥΡΕ! (από:
South Park – “Make Love, Not Warcraft” – επεισόδιο 147)

 

Δημοσιεύτηκε (όσο παράξενο κι αν φαίνεται) στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ" εδώ - Κωδικός άρθρου: 816411 - 31/08/2008, Σελίδα: 92


Ορέστης Τριγγίδης

http://tringides.blogspot.com